اروپایی ها نیز این را به خوبی میدانند و در صدد هستند از این ابزار برای جلب کمک های خارجی استفاده برند. از این روست که دور جدیدی از مذاکرات اروپایی ها و چینی ها برای حمایت چین از صندوق نجات اروپایی برگزار شده و این مذاکرات به صورت فشرده ای ادامه دارد.
اروپای چینی نه اروپای آمریکایی!
چینی ها به دلیل کاهش شدید صادراتشان در اثر بحران اروپا تمایل به کمک و حفظ این بازار را دارند اما به یقین کمک های چین بی شرایط نخواهد بود و این وام های چینی اگر بلایی بدتر از کالاهای چینی بر سر اروپا نیاورد قطعا بهتر نیز نخواهند بود!
اروپا سالهاست که محل فعالیت بزرگترین شرکتهای آمریکایی شده و بازار مصرف محصولات آن کشور، به گونه ای که اقتصادی همسو و هم راستا با آمریکا دارد؛ اما این روند رفته رفته و با رشد روز افزون چین در اقتصاد جهانی تغییر کرده و به نظر می رسد که امروز اروپا به نقطه عطفی در ادامه یا پایان سویه آمریکایی اقتصاد خود رسیده است.
کلاوس رگلینگ رییس صندوق نجات اروپا گفت: درباره ادامه خرید اوراق قرضه اروپا توسط چینی ها خوش بین است ولی گمان نمی کند که چینی ها به این زودی، با این صندوق به توافق برسند. وی گفت ذخایر ارزی خارجی چینی ها هر ماه افزایش می یابد و از این رو نیاز به سرمایه گذاری در چین وجود دارد.
دلایل جذابیت کمک به اروپا برای چین کدامند؟
چین ده سال پیش به سازمان تجارت جهانی وارد شده و ظرف همین ده سال به بزرگترین وصادر کننده جهان و دومین وارد کننده بدل شد؛ پس اروپایی ها نقطه درستی را هدف گرفته اند اما باید دید که چین در برابر این کمک ها چه خواهد خواست؟
چینی ها بازار بزرگی از مصرف کنندگان کالاهای خود را در اروپا دارند که این روز ها با رکود در قاره سبز به کاهش صادرات چین منجر شده است و از این جهت چینی ها را نگران اروپا و متوجه دوران سخت پیش رو کرده است.
اما همه چیز به اینجا ختم نمی شود چین به دلیل صادرات بسیار زیاد و مازاد تجاری شدید هرماهه با مشکل مازاد ذخایر ارزی مواجه و نیازمند سرمایه گذاری خارجی است؛ در چنین شرایطی چه سرمایه گذاری بهتر از خرید اوراق قرضه اروپاییانی که برای این امر لحظه شماری می کنند و چین می تواند در این دیپلماسی اقتصادی علاوه بر گذاشتن پیش شرطهای مطلوب خود اروپایی ها را دچار وام های بهره دار بلند مدتی کند که خروج از آن در آینده جز با واگذاری سهمی از اقتصادها يشان به چین ممکن نخواهد بود.
این دقیقا سیاستی است که در سالهای گذشته صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به عنوان دونهاد کاملا آمریکایی در سهم خواهی برای اقتصاد کشورشان در سایر کشور ها بکار می بستند و باید دید اروپایی ها دوباره در همان دام آمریکایی اما این بار توسط چین می افتند؟