پسر

ساعت 5:30 صبح در جاده‌ی خاكی روستا بودیم. روستایی كه با خانه‌های قدیمی بر كوهپایه‌ بنا شده و همه مردم می‌توانستند به راحتی از روی ایوان با هم صحبت كنند. به خانه پیرمرد زنگ ‌زدیم. جوانی تلفن برداشت و گفت ده دقیقه دیگر زنگ بز‌نید. چند ثانیه نگذشته بود كه پیرمرد زنگ ‌زد و ‌گفت جاده روستا را بالا بیایید. پیرمرد را با پسر ش دیدیم كه قاب عكس پسر شهیدش را همراه پرچم ایران دست گرفته بود. پسر ش برای این كه از ما مطمئن شود پرسید از كجا هستید و البته كارتی هم نخواست.