درس سقراط برای بدرفتاران

روزي سقراط حكيم مردي را ديد كه خيلي ناراحت ومتاثراست .علت ناراحتي اش را پرسيد، مرد پاسخ داد ، درراه كه مي آمدم يكي از آشنايان را ديدم ، سلامي كردم . جواب نداد وبا بي اعتنايي وخودخواهي گذاشت ورفت ومن ا زاين طرز رفتار او خيلي رنجيدم .

سقراط گفت : چرا رنجيدي ؟ مرد با تعجب گفت:

خوب معلوم است كه چنين رفتار ناراحت كننده است.

سقراط پرسيد : اگر درراه كسي را مي ديدي كه به زمين افتاده وازدرد وبيماري به خود مي پيچد ، آيا از دست او دلخورورنجيده مي شدي ؟ مرد گفت : مسلم است كه هرگز دلخور نمي شدم .آدم از بيمار بودن كسي دلخور نمي شود .

سقراط پرسيد به جاي دلخوري چه احساسي مي يافتي وچه مي كردي ؟

مرد جواب داد : احساس دلسوزي وشفقت ، وسعي مي كردم طبيب يا دارويي به او برسانم . سقراط گفت : همه اين كار ها را به خاطر آن مي كردي كه اورا بيمارمي دانستي !

آيا انسان تنها جسمش بيمار مي شود ؟ وآيا كسي كه رفتارش نادرست است ، روانش بيمار نيست ؟

اگر كسي فكر وروانش سالم باشد هرگز رفتار بدي از او ديد ه نمي شود . بيماري فكر وروان ، نامنش غفلت است وبايد به جاي دلخوري ورنجش نسبت به كسي كه بدي مي كند وغافل است ، دل سوزاند وكمك كرد وبه او طبيب روح ووداروي جان رساند ، پس از دست هيچ كس دلخور مشو وكينه به دل مگير وآرامش خودررا هرگز از دست مده.

وبدان كه هرقت كسي بدي ميكند در آن لحظه بيمار است!