صراط: روزنامه شرق در یادداشتی به قلم سید هادی خسروشاهی، سرپرست پیشین نمایندگی ایران در مصر با تیتر «حج برویم با نرویم»، عمره مفرده را در شرایط فعلی، "منطقی و مشروع" ندانسته و به طور تلویحی مردم را به تحریم حج تمتع نیز تشویق کرده است.
او می نویسد: «پس از اجرای توطئه‌های دشمنان اسلام علیه وحدت امت اسلامی، بنی‌سعود با اعلام قطع رابطه سیاسی با جمهوری اسلامی ایران، گام دیگری در راستای همگامی بیشتر با دیگر سران مرتجع عرب، برداشتند و پس از آن نیز هجمه‌های بی‌شرمانه‌ای در سطح جهانی، ضد نظام اسلامی، از سوی مسئولان رسمی آن کشور یا عوامل مزدور آن، سامان دادند که تا کنون نیز همچنان ادامه دارد. با توجه به نزدیک‌شدن ایام مراسم حج تمتع و ممانعت عملی بنی‌سعود از تحقق مقدمات این امر، اين سوال مطرح است آیا امسال مردم ایران در مراسم حج شرکت بکنند یا نه؟ این در حالی است که هنوز مسئولان رسمی کشور بنی‌سعود به وظایف شرعی و قانونی خود در جبران خسارت‌های مادی و معنوی که به حجاج ایرانی در مراسم سال قبل روا داشتند، عمل نکرده و تلاش می‌کنند اصولا آن فجایع را به فراموشی بسپارند. در این شرایط و با یادآوری آن همه رذیلت‌ها و پلشتی‌ها و قتل‌عام‌های حجاج، به علت سوءمدیریت و صلاحیت‌نداشتن، آیا شرکت حجاج ایرانی در مراسم امسال- یا مراسم عمره- به مصلحت و مجاز هست یا نه؟ به عبارت دیگر، آیا عزت و حکمت و مصلحت ایجاب می‌کند که ایرانی‌ها با قبول اهانت‌ها و پلشتی‌های اعراب جاهلی که به تعبیر قرآن مجید «و اشد کفراً و نفاقاً» هستند، در این مراسم عبادی شرکت کنند؟
حج عمره که در آن سطح گسترده، از سوی ایرانی‌ها دنبال می‌شد و در واقع کمک مالی به بنیه اقتصادی بنی‌سعود و کمک به تقویت بنیه نظامی آن برای قتل‌عام مردم مسلمان یمن و لشکرکشی ضد مردم بحرین و تقویت همه‌جانبه تروریست‌های افراطی از نوع داعش است، بدون تردید باید تعطیل می‌شد؛ زیرا کمک چندین‌میلیارددلاری زائران ایرانی عمره مفرده به اقتصاد بنی‌سعود نمی‌تواند منطقی و مشروع باشد که امیدواریم مسئولان مربوطه در این زمینه فکر و اقدامی اساسی کرده و با توضیح و تبیین دلایل روشن آن، دین‌باوران ایرانی را به این‌سو هدایت کنند که عمره مکرره ضرورتی ندارد و زیارت عتبات عالیات در ایران، عراق، سوریه و مصر، می‌تواند جایگزین رفع نیازهای معنوی و عبادی آنان باشد. اما درباره حج تمتع امسال، به نظر می‌رسد به علت حصول نتایج مثبت در رابطه با مشکلاتی که بنی‌سعود به وجود آورد، حضور در مراسم حج امسال- آن هم به هر قیمتی- نمی‌تواند پذیرفتنی باشد؛ چراکه در مواقع احتمال ضرر، اجتناب از یک امر واجب، ضروری خواهد بود»
او می نویسد: «پس از اجرای توطئه‌های دشمنان اسلام علیه وحدت امت اسلامی، بنی‌سعود با اعلام قطع رابطه سیاسی با جمهوری اسلامی ایران، گام دیگری در راستای همگامی بیشتر با دیگر سران مرتجع عرب، برداشتند و پس از آن نیز هجمه‌های بی‌شرمانه‌ای در سطح جهانی، ضد نظام اسلامی، از سوی مسئولان رسمی آن کشور یا عوامل مزدور آن، سامان دادند که تا کنون نیز همچنان ادامه دارد. با توجه به نزدیک‌شدن ایام مراسم حج تمتع و ممانعت عملی بنی‌سعود از تحقق مقدمات این امر، اين سوال مطرح است آیا امسال مردم ایران در مراسم حج شرکت بکنند یا نه؟ این در حالی است که هنوز مسئولان رسمی کشور بنی‌سعود به وظایف شرعی و قانونی خود در جبران خسارت‌های مادی و معنوی که به حجاج ایرانی در مراسم سال قبل روا داشتند، عمل نکرده و تلاش می‌کنند اصولا آن فجایع را به فراموشی بسپارند. در این شرایط و با یادآوری آن همه رذیلت‌ها و پلشتی‌ها و قتل‌عام‌های حجاج، به علت سوءمدیریت و صلاحیت‌نداشتن، آیا شرکت حجاج ایرانی در مراسم امسال- یا مراسم عمره- به مصلحت و مجاز هست یا نه؟ به عبارت دیگر، آیا عزت و حکمت و مصلحت ایجاب می‌کند که ایرانی‌ها با قبول اهانت‌ها و پلشتی‌های اعراب جاهلی که به تعبیر قرآن مجید «و اشد کفراً و نفاقاً» هستند، در این مراسم عبادی شرکت کنند؟
حج عمره که در آن سطح گسترده، از سوی ایرانی‌ها دنبال می‌شد و در واقع کمک مالی به بنیه اقتصادی بنی‌سعود و کمک به تقویت بنیه نظامی آن برای قتل‌عام مردم مسلمان یمن و لشکرکشی ضد مردم بحرین و تقویت همه‌جانبه تروریست‌های افراطی از نوع داعش است، بدون تردید باید تعطیل می‌شد؛ زیرا کمک چندین‌میلیارددلاری زائران ایرانی عمره مفرده به اقتصاد بنی‌سعود نمی‌تواند منطقی و مشروع باشد که امیدواریم مسئولان مربوطه در این زمینه فکر و اقدامی اساسی کرده و با توضیح و تبیین دلایل روشن آن، دین‌باوران ایرانی را به این‌سو هدایت کنند که عمره مکرره ضرورتی ندارد و زیارت عتبات عالیات در ایران، عراق، سوریه و مصر، می‌تواند جایگزین رفع نیازهای معنوی و عبادی آنان باشد. اما درباره حج تمتع امسال، به نظر می‌رسد به علت حصول نتایج مثبت در رابطه با مشکلاتی که بنی‌سعود به وجود آورد، حضور در مراسم حج امسال- آن هم به هر قیمتی- نمی‌تواند پذیرفتنی باشد؛ چراکه در مواقع احتمال ضرر، اجتناب از یک امر واجب، ضروری خواهد بود»