گروه سیاسی صراط - حسن روحانی پس از توافق وین میان ایران و 5+1، بارها از کلمه برجام برای امور غیرهسته ای استفاده کرده و آن را راه حل مشکلات دانسته است.
به گزارش گروه سیاسی صراط، رییس جمهور در مورد انتخابات پیش رو، در اولین واکنش به رد صلاحیت برخی نامزدها در مواجهه با شورای نگهبان گفت که باید از مدل "برجام" استفاده کنیم. او در مورد امور اقتصادی کشور نیز بارها از اصطلاح "برجام 2" استفاده کرده؛ حتی در مورد مسائل سیاسی هم "برجام داخلی" بارها به زبان رییس جمهور آمده است.
احتمالا رییس جمهور از به کار بردن مداوم این واژه قصد دارد آنچه را موفقیت دیپلماسی خود در پرونده هسته ای می داند، به رخ منتقدان بکشد. اما فارغ از این موضوع، معانی دیگری در پس این واژه نهفته است.
اگر منظور روحانی از برجام همان "برنامه جامع اقدام مشترک" باشد، می توان آن را به مسائل اقتصادی نسبت داد؛ یعنی یک برنامه ریزی برای پیشرفت اقتصادی؛ اما در مورد انتخابات و مسائل سیاسی نمی توان چنین چیزی را تصور کرد.
منظور روحانی از به کار بردن "مدل برجام" برای راضی کردن برخی حامیانش در موضوع ردصلاحیت ها، بی تردید مذاکره و چانه زنی با شورای نگهبان بوده که حتی برای این موضوع مسئول هم تعیین و معاون اولش را مامور این کار کرد.
اما موضوع دیگر، که در بازتاب های مربوط به اظهارات روحانی بارها به چشم خورده، ماجرای فتنه 88 است. حسن روحانی احتمالا "برجام داخلی" را چندین بار با هدف حل و فصل ماجرای فتنه به کار برده که این موضع گیری سوالات و ابهامات فراوانی را در خود دارد.
اولا از آنجایی که در ماجرای توافق هسته ای، رییس جمهور معتقد است ما امتیازاتی را داده و امتیازاتی را گرفته ایم، باید مشخص شود نوع نگاه روحانی به فتنه چگونه است؟ آیا او نظام را در جایگاه متهم می داند(؟!) یا فتنه گران را؟ آیا رییس جمهور صرفا به جمع شدن غائله با فراموشی کل ماجرا می اندیشد؟ آیا به نظر روحانی فتنه گران در جایگاهی هستند که – مانند مذاکرات هسته ای - با نظام به گفت و گو بنشینند؟! آیا گناه فتنه گران بدون عذرخواهی و جبران خسارت های ناشی از حوادث سال 88، قابل گذشت است؟ و در نهایت اینکه آیا قرار است در این ماجرا 3 گل بزنیم و 2 گل بخوریم و نامش را فتح الفتوح بگذاریم؟!
به گزارش گروه سیاسی صراط، رییس جمهور در مورد انتخابات پیش رو، در اولین واکنش به رد صلاحیت برخی نامزدها در مواجهه با شورای نگهبان گفت که باید از مدل "برجام" استفاده کنیم. او در مورد امور اقتصادی کشور نیز بارها از اصطلاح "برجام 2" استفاده کرده؛ حتی در مورد مسائل سیاسی هم "برجام داخلی" بارها به زبان رییس جمهور آمده است.
احتمالا رییس جمهور از به کار بردن مداوم این واژه قصد دارد آنچه را موفقیت دیپلماسی خود در پرونده هسته ای می داند، به رخ منتقدان بکشد. اما فارغ از این موضوع، معانی دیگری در پس این واژه نهفته است.
اگر منظور روحانی از برجام همان "برنامه جامع اقدام مشترک" باشد، می توان آن را به مسائل اقتصادی نسبت داد؛ یعنی یک برنامه ریزی برای پیشرفت اقتصادی؛ اما در مورد انتخابات و مسائل سیاسی نمی توان چنین چیزی را تصور کرد.
منظور روحانی از به کار بردن "مدل برجام" برای راضی کردن برخی حامیانش در موضوع ردصلاحیت ها، بی تردید مذاکره و چانه زنی با شورای نگهبان بوده که حتی برای این موضوع مسئول هم تعیین و معاون اولش را مامور این کار کرد.
اما موضوع دیگر، که در بازتاب های مربوط به اظهارات روحانی بارها به چشم خورده، ماجرای فتنه 88 است. حسن روحانی احتمالا "برجام داخلی" را چندین بار با هدف حل و فصل ماجرای فتنه به کار برده که این موضع گیری سوالات و ابهامات فراوانی را در خود دارد.
اولا از آنجایی که در ماجرای توافق هسته ای، رییس جمهور معتقد است ما امتیازاتی را داده و امتیازاتی را گرفته ایم، باید مشخص شود نوع نگاه روحانی به فتنه چگونه است؟ آیا او نظام را در جایگاه متهم می داند(؟!) یا فتنه گران را؟ آیا رییس جمهور صرفا به جمع شدن غائله با فراموشی کل ماجرا می اندیشد؟ آیا به نظر روحانی فتنه گران در جایگاهی هستند که – مانند مذاکرات هسته ای - با نظام به گفت و گو بنشینند؟! آیا گناه فتنه گران بدون عذرخواهی و جبران خسارت های ناشی از حوادث سال 88، قابل گذشت است؟ و در نهایت اینکه آیا قرار است در این ماجرا 3 گل بزنیم و 2 گل بخوریم و نامش را فتح الفتوح بگذاریم؟!