صراط: ناظران در تهران عقيده دارند نشانه هاي اندکي وجود دارد که بر اساس آن بتوان نتيجه گرفت مذاکرات هسته اي ايران و 1+5 نجات خواهد يافت.
روز 3 آذر (24 نوامبر) آخرين زماني است که دو طرف فرصت دارند يک توافق جامع بلند مدت درباره برنامه هسته اي ايران را نهايي کنند.
اين در حالي است که ديپلمات ها در تهران مذاکرات مسقط را يک گام بزرگ رو به عقب مي دانند.
برخي شنيده ها حکايت از آن دارد که امريکايي ها در اين مذاکرات حاضر نشده اند به طور رسمي از بيش از 4500 ماشين را در ايران بپذيرند.
همچنين زمان عادي شدن پرونده ايران در مسقط، چيزي حدود 30 سال پيشنهاد شده است.
متقابلا، طرف امريکايي هيچ پيشنهاد معناداري درباره تحريم ها ارائه نکرده است.
مطابق پيشنهادهاي فعلي که امريکا روي ميز گذاشته، از ايران مي خواهد بخش بزرگي –تقريبا همه- زير ساخت هسته اي خود را برچيند و در ازاي آن صرفا يک جدول زماني بيش از 10 ساله براي تعليق بخشي –ونه همه- تحريم ها ارائه مي کند.
کارشناسان مي گويند به اين ترتيب چيزي که امريکا از ايران مي خواهد اين است که همه چيز را واگذار کند و در مقابل هم هيچ چيز نخواهد.
دوره زماني مدنظر امريکا هم آنچنان بلند طراحي شده است که حقيقتا هيچ کس نمي تواند پيش بيني کند دورنماي فضاي سياسي پس از آن دوران در تهران و در واشينگتن چه خواهد بود.
يک ديپلمات ارشد در تهران به «ايران هسته اي» گفت: «وضعيت را مي توان اينطور توصيف کرد که امريکايي ها آشکارا مي خواهند از ايران يک امتياز بزرگ بگيرند ولي امتيازهايي را که خود بايد روي ميز بگذارند به آينده اي بلند مدت، به شدت مبهم و عميقا مشروط احاله بدهند».
کارشناسان عقيده دارند با وجود اينکه دولت حسن روحاني به شدت علاقمند به نهايي کردن يک توافق با 1+5 است، شرايط فعلي به آن اجازه اين کار را نخواهد داد.
حداکثر چيزي که فعلا مي توان انتظار داشت اين است که گفت وگو براي مدت زمان مشخصي در آينده تمديد شود و البته پس از آن زمان هم چشم اندازي براي تمديد مذاکرات وجود نخواهد داشت.
برخي ناظران مي گويند هنوز نمي توان با قاطعيت گفت که در شب 3 آذر چه اتفاقي رخ خواهد داد اما اين موضوع منتفي نيست که در دقايق پاياني مصالحه اي حاصل شود.
برخي طرف ها ابراز علاقه کرده اند که دو طرف به جاي يک معامله شامل جزئيات، معامله اي کلي بر سر يک سلسله اصول انجام داده و مذاکره درباره جزئيات را ادامه بدهند.
حدس زده مي شود سفر يوسف بن علوي وزير خارجه عمان به تهران در همين راستا باشد.
روز 3 آذر (24 نوامبر) آخرين زماني است که دو طرف فرصت دارند يک توافق جامع بلند مدت درباره برنامه هسته اي ايران را نهايي کنند.
اين در حالي است که ديپلمات ها در تهران مذاکرات مسقط را يک گام بزرگ رو به عقب مي دانند.
برخي شنيده ها حکايت از آن دارد که امريکايي ها در اين مذاکرات حاضر نشده اند به طور رسمي از بيش از 4500 ماشين را در ايران بپذيرند.
همچنين زمان عادي شدن پرونده ايران در مسقط، چيزي حدود 30 سال پيشنهاد شده است.
متقابلا، طرف امريکايي هيچ پيشنهاد معناداري درباره تحريم ها ارائه نکرده است.
مطابق پيشنهادهاي فعلي که امريکا روي ميز گذاشته، از ايران مي خواهد بخش بزرگي –تقريبا همه- زير ساخت هسته اي خود را برچيند و در ازاي آن صرفا يک جدول زماني بيش از 10 ساله براي تعليق بخشي –ونه همه- تحريم ها ارائه مي کند.
کارشناسان مي گويند به اين ترتيب چيزي که امريکا از ايران مي خواهد اين است که همه چيز را واگذار کند و در مقابل هم هيچ چيز نخواهد.
دوره زماني مدنظر امريکا هم آنچنان بلند طراحي شده است که حقيقتا هيچ کس نمي تواند پيش بيني کند دورنماي فضاي سياسي پس از آن دوران در تهران و در واشينگتن چه خواهد بود.
يک ديپلمات ارشد در تهران به «ايران هسته اي» گفت: «وضعيت را مي توان اينطور توصيف کرد که امريکايي ها آشکارا مي خواهند از ايران يک امتياز بزرگ بگيرند ولي امتيازهايي را که خود بايد روي ميز بگذارند به آينده اي بلند مدت، به شدت مبهم و عميقا مشروط احاله بدهند».
کارشناسان عقيده دارند با وجود اينکه دولت حسن روحاني به شدت علاقمند به نهايي کردن يک توافق با 1+5 است، شرايط فعلي به آن اجازه اين کار را نخواهد داد.
حداکثر چيزي که فعلا مي توان انتظار داشت اين است که گفت وگو براي مدت زمان مشخصي در آينده تمديد شود و البته پس از آن زمان هم چشم اندازي براي تمديد مذاکرات وجود نخواهد داشت.
برخي ناظران مي گويند هنوز نمي توان با قاطعيت گفت که در شب 3 آذر چه اتفاقي رخ خواهد داد اما اين موضوع منتفي نيست که در دقايق پاياني مصالحه اي حاصل شود.
برخي طرف ها ابراز علاقه کرده اند که دو طرف به جاي يک معامله شامل جزئيات، معامله اي کلي بر سر يک سلسله اصول انجام داده و مذاکره درباره جزئيات را ادامه بدهند.
حدس زده مي شود سفر يوسف بن علوي وزير خارجه عمان به تهران در همين راستا باشد.